عبدالرضا هلالی متولد 12 آبان 1360 در خرمشهر است

ما چهار تا خواهر و برادر هستیم که من سومین فرزند هستم، دو برادر و یک خواهر دارم، برادرانم کارشان آزاد هست و در فضای روضه و هیئت نیستند و محرم و صفر اگر مراسمی باشد شرکت می کنند

شناسنامه ام را به خاطر مدرسه رفتن یک مقدار به عقب کشیدند و ماه شهریور نوشته اند، در آن زمان ما در خرمشهر جنگ زده بودیم و شناسنامه ام را در تهران گرفتم، پس متولد خرمشهر و بزرگ شده تهران هستم و هم اکنون در تهرانپارس سکونت دارم

من بچه فوق العاده شیطون، درس نخون، فراری از مدرسه و عاشق فوتبال بودم به اندازه ای که تا معلم سرش رو به طرف تخته برمیگردوند من از پنجره فرار می کردم و تو حیاط سراغ فوقبال بازی کردن میرفتم

یک روز در کوچه مان فوتبال بازی می کردیم که دیدم یه آقای خوش قیافه و محاسن دار ایستاده و بازی ما رو نگاه می کنه، من هم قیچی میزدم، فوتبال بازی می کردم که ایشان جلو اومد و گفت شما فوتبالت خیلی خوبه، خوب بازی می کنی، من هم گفتم شما بچه محل ما نیستید اینجا چیکار می کنید ؟

گفت که هیئت ما در محله شما برگزار میشه و من رو به جلساتشان دعوت کرد این مداح عباس صابری بود، اولین جرقه مذهبی شدن و هیئت رفتن همونجا خورده شد، آن زمان من 11 – 12 سالم بود و بعد از شهادت عباس صابری اینقدر ایشان رو دوست داشتم که خودم رفتم در هیئت و شروع به روضه خواندن و سینه زنی کردم

آن زمان مثل الآن کتاب چاپ نمی شد و اشعار و سبک ها بدین شکل نبود

من هم که چیزی بلد نبودم مجبور شدم برای یادگرفتن اشعار به جلسات حاج منصور ارضی برم در جلسات حاج منصور می‌ نشستم و از دور گوش می‌ دادم، شعرها رو می نوشتم و آداب رو یاد می گرفتم

تا قبل از سال 1379 تنها اهالی منطقه ميدان خراسان تهران او را به عنوان مداحی جوان می شناختند، اما از سال 1382 با برپايی هيئت الرضا نام او نيز به عنوان مداحان سرشناس اضافه شد

رواق - چه غروب غم انگیزی روی نیزه اشک میریزی (شور)